Panie i Panowie, witam na pokładzie Podróżnika.

Chciałabym zabrać was w podróż, która ma wiele do zaoferowania. Podróż, w której królują niebo i chmury. Podróż, w której życie płynie na wysokości czterdziestu tysięcy stóp.
Co Wy na to?
Pozwólcie, że się przedstawię. Mam na imię Sylvia i kocham niebo. Moja miłość do chmur i marzenie posiadania skrzydeł pewnego dnia doprowadziły mnie do podjęcia bardzo szybkiej decyzji. Wierzcie mi lub nie, wydawało mi się, że wiem czego chcę od życia. Tylko, no właśnie, WYDAWAŁO mi się.
Aplikując do college’u na kurs Health and Social Care, w głowie miałam obrazek siebie kończącej studia pielęgniarskie. Ślęcząc nad wypełnieniem tabelki z zapytaniem, dlaczego chcę rozpocząć ten kurs, moją uwagę przykuł mały samolocik w reklamie, która pojawiła się znikąd na monitorze komputera. W głowie usłyszałam swój własny głos, który mówił mi: "Teraz, albo nigdy”.
Obrazek studiów pielęgniarskich gdzieś zniknął, a przed oczami pojawiły się wszystkie miejsca, które podziwiałam, tylko lajkując je na instagramie. Pewność siebie i determinacja pojawiły się w kilka sekund. Dwa dni później wyszłam z college’u jako studentka Turystyki a dokładniej Retrain Travel and Tourism Level 2.
Pierwszy raz w życiu poświęciłam się czemuś w stu procentach. Pierwszy raz w życiu wiedziałam, że jestem tu, gdzie powinnam być. Dzięki szkole i ciężkiej pracy zobaczyłam miejsca, które od lat były na szarym końcu mojej listy Things To Do/See in Life. Na dwa miesiące przed zakończeniem dwuletniej szkoły nadszedł moment, na który tak długo czekałam. "Chciałbym poinformować Panią, że chcielibyśmy zaoferować Pani pracę na stanowisku stewardessa, lotnisko w Manchester."
Najpierw były zimne poty, później wstrzymanie oddechu, uśmiech na twarzy, no i wkońcu łzy w oczach. Po takiej jakże wspaniałej chwili, było obdzwanianie rodziny i przyjaciół.
Wreszcie nadszedł wielki dzień. Dzisiaj mija rocznica.
Dokładnie rok temu weszłam do ośrodka szkoleniowego linii lotniczych Thomas Cook Airlines. Droga nie była łatwa i zdecydowanie należała do najtrudniejszych, jakie musiałam przebyć. Pomimo wielu trudności, uwierzcie mi, było warto. Był to również czas, który zapamiętam do końca życia. Po pięciu tygodniach braku snu, życia, oglądania telewizji, facebooka i wyciągania nosa poza książki, nadszedł jeden z najpiękniejszych dni mojego życia - Wings Ceremony.
Uczucie, które mną zawładnęło, gdy wywołano moje nazwisko, przeszłam w mundurze przez salę, dostałam złote skrzydła oraz usłyszałam: "Witamy w rodzinie" jest ciężkie do opisania. Motyle w brzuchu, dreszcze na karku, łzy w oczach, szeroki uśmiech oraz chęć wykrzyczenia swojego szczęścia całemu światu.
Tak oto rozpoczęłam swoją podróż jako stewardessa. Każdy mój dzień w pracy zabiera mnie do innego miejsca. Każdy dzień jest inny. Każdy dzień przynosi ze sobą nowe wyzwania, wspomnienia i niespodzianki. 

Chciałabym zabrać Was w moją podróż tysiąca mil, która opowie wam o mojej pracy, perypetiach oraz pokaże wam ten wbrew pozorom piękny świat.

Wszyscy gotowi? Pasy bezpieczeństwa zapięte? Nasz samolot właśnie startuje.
Witam serdecznie na blogu “Podróżnik - Z Pamiętnika Stewardessy.”